من می توانم

  من می توانم

 من می توانم خیابان های شهر بی اعتمادی را با تمام احساسات زنانه ام سنگفرش کنم

 می توانم شبنم زلال چشمان غمگینم را ، همچو باران بر سر شهر غبار گرفته ی کینه بپاچانم

 می توانم خورشید را به نظاره گر ماه بنشانم

 می توانم فردا را به مهمانی امروز بیاورم

 می توانم آنان را با انسانیت و اینان را با عشق آشنا سازم

 می توانم شکوه های دلم را تا ابد نهان سازم و دم نزنم

 من می توان به استقبال بهاری نو بشتابم

 من می توانم، چون هستم...

 من دختری هستم که در دیار محنت، به دنیای محبت چشم دوخته ام

 و چیزی جز عشق نمی خواهم

 این عشق را خواهم جست

 من می توانم و تو دگر نگران دخترک رها شده در دست نا مهربان باد نباش

 که جز غمت، هیچ دردی، دردمندش نمی سازد

 پس اشک هایت را بزدای ای مهربانم، چرا که،

 من می توانم

 من می توانم........